• • •
Od 23 do 26 września – w Roku Życia Konsekrowanego, odbył się na Jasnej Górze II Kongres Młodych Osób Konsekrowanych, w którym udział wzięło około 1000 osób. Kongres ten, to odpowiedź skierowana do Papieża Franciszka, który wzywa, by odkrywając piękno konsekracji wspierać się wzajemnie radosnym „Tak” dla Ewangelii. Spotkanie było skupione wokół kongresowego hasła „Radość konsekracji”, a towarzyszyło mu motto „[…] aby radość moja w Was była i aby radość Wasza była pełna” (J 15,11).
Na początku uczestniczyliśmy wszyscy w domu naszej Jasnogórskiej Matki w uroczystej Eucharystii, której przewodniczył Biskup Kazimierz Gurda – Przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego. W tym samym dniu stworzyliśmy wspólnotę, by w doświadczeniu braterstwa spełnić wezwanie Papieża. Wysłuchaliśmy też słów o pięknie i dynamizmie współczesnego życia konsekrowanego i sami próbowaliśmy spojrzeć szerzej i zachwycić się bogactwem form konsekracji w Kościele. W celu zawarcia bliższych znajomości podzieliliśmy się na grupy, które w kolejnych dniach pochylały się nad konkretnymi zagadnieniami życia i posługi młodych powołanych. U kresu dnia stanęliśmy do Apelu wobec Maryi – Maryi oczekującej z nadzieją Bożego jutra i nieustannie posyłającej uczniów swego Syna, by z wielkim entuzjazmem nieśli światu radosną nowinę.
Kolejny dzień to refleksja nad przeżywaniem duchowości, charyzmatów, wierności oraz radości z wybrania i powołania. Podczas konferencji, świadectw i pracy w grupach odkrywaliśmy źródła radości w życiu konsekrowanym i jej zaraźliwe przyciąganie, jako drogę wzrastania Kościoła. W następnym dniu naszą uwagę skupiliśmy na problemach, trudnościach i kryzysach, z którymi borykają się współczesne osoby konsekrowane, a jednocześnie zastanawialiśmy się nad tym wszystkim, co przeszkadza nam w drodze do bycia radosnymi uczniami i uczennicami Mistrza.
Konsekwentnemu budowaniu komunii służyły wspólnotowe przeżywanie Liturgii Godzin oraz Eucharystii, w których uroczystej celebracji pomagała nam specjalnie przygotowana schola. Ogromne znaczenie miały wspólne posiłki, ale także przerwy, podczas których próbowaliśmy wyjść i zanieść światu uścisk Boga – spontanicznie spotkać się z ludźmi i podarować im słowo dobrej nowiny.
Każdy dzień po modlitwie apelowej kończyliśmy koncertem uwielbienia i wieczorem adoracji - BYCIEM Z JEZUSEM.
Wielką radość w moim sercu rodzi fakt, że dane mi było w tym Kongresie brać udział. To niezwykle budujące wydarzenie pozwoliło mi spojrzeć na swoje powołanie z nową nadzieją. Jezus pozwolił mi w tych dniach jeszcze głębiej uświadomić sobie, że powołanie zakonne jest niezwykłym darem, a świadomość ta wyzwoliła we mnie niezmierzone pokłady wdzięczności. Ogromna rzesza uczestników i różnorodność charyzmatów, a jednocześnie wielkie poczucie ducha wspólnoty, to dla mnie niesamowite doświadczenie i namacalny dowód na to, że źródłem jedności jest sam Bóg. Odkryłam, jak wielką radość sprawia możliwość obdarowywania i dzielenia się tym, co we mnie dobre, a czym obdarzył mnie sam Bóg.
Chwała Panu
S. Katarzyna Kostecka
• • •