Założyciel

- Św. Zygmunt Szczęsny Feliński -

1822 - 1895

Św. Zygmunt Szczęsny Feliński

Modlitwy

Pieśni

Kontakt

Dom Zakonny Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi
64-730 Wieleń, ul. Staszica 3
tel. 67 25 61 033
fax. 67 25 61 073
e-mail: dpswielen@op.pl
SACRUM

Był listem Boga ...

Był listem Boga ... listem pisanym w sercu, listem Chrystusowym, który mógł być z łatwością czytany przez wszystkich ludzi - Założyciel rodziny zakonnej Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, arcybiskup warszawski z doby Powstania Styczniowego, Pasterz - Wygnaniec.

... listem czytelnym, słowem miłości Boga dla rodziców, rodzeństwa, przyjaciół, emigrantów w Paryżu, kleryków i profesorów Seminarium w Żytomierzu, dla Sióstr Rodziny Maryi. Tak samo czytelny w Warszawie jako arcybiskup, jak i w dalekim Jarosławiu nad Wołgą, jako polityczny zesłaniec, czy też w małej wiosce galicyjskiej Dźwinaczce, gdzie spędził ostatnie lata życia.

Zawsze i wszędzie otwarty na Boga, otwarty na ludzi.

Zygmunt Szczęsny Feliński

Urodził się 1 listopada 1822 roku w Wojutynie, na Wołyniu (obecnie Ukraina), jako syn Gerarda i Ewy z Wendorffów. Z ewangelicznej atmosfery domu rodzinnego, wyniósł on mocny fundament wiary i moralności chrześcijańskiej. Tak Zygmunt Szczęsny-Feliński mówi o latach swojej młodości: "Jeśli zdarzyło się nam popełnić coś niewłaściwego, wyznawaliśmy szczerze uchybienia nasze, wiedząc iż obłuda i kłamstwo o wiele większą mamie zadawały ranę, niż same dziecinne nasze przewinienia."

Arcybiskup Warszawski

Mianowany 6.01.1862 przez Piusa IX Arcybiskupem, rządził nad Wisłą tylko 16 miesięcy, ale w tym krótkim czasie rozwinął owocną działalność, zmierzającą do odrodzenia religijnego, a jednocześnie do usuwania ingerencji rządu zaborczego w wewnętrzne sprawy Kościoła. W Warszawie, jak pisano do Watykanu, stanął jak "anioł pokoju", pomiędzy stronnictwami Białych i Czerwonych, wzywając Naród do rozwagi i owocnej pracy dla dobra kraju, dla wzbogacenia jego zasobów duchowych i materialnych.

Kierując się doświadczeniem z powstania 1848 i realną oceną ówczesnej sytuacji, starał się oddziaływać na uspokojenie umysłów i powstrzymać Naród przed rozlewem krwi bratniej. Uważał, że wobec potęgi Rosji, nowy zryw Narodu nie ma szans powodzenia.

Po wybuchu powstania (1863), stanął w obronie uciśnionych, złożył dymisję z Rady Stanu, napisał list do Monarchy (15 III 1863). Publikacja tegoż listu w Paryżu, a nadto zmiana polityki Rosji wobec Królestwa spowodowały, że Arcybiskup stał się niewygodny dla władz zaborczych. Wezwany do Petersburga, opuścił Warszawę 14 czerwca 1863 r. pod eskortą wojskową jako więzień stanu.

Dopiero wówczas Warszawa w pełni poznała kim był jej Pasterz, który w ciągu krótkich rządów uczynił wiele dobrego. Ten "człowiek Opatrznościowy", jak go nazywano, znak "Miłosierdzia Bożego", przyniósł do Warszawy "ducha odrodzenia". Błogosławiony o. Honorat Koźmiński, odczuł w jego rządach "wiew Ducha Świętego".

Wygnaniec

Skazany na wygnanie w głąb Rosji, spędził w Jarosławiu nad Wołgą 20 lat, jaśniejąc świętością życia, oddany modlitwie, apostolstwu i dziełom miłosierdzia. Swoje losy złożył w ręce Ojca Świętego, odpierając jednocześnie naciski rządu, by zrezygnował z arcybiskupstwa. Pomimo ograniczeń policyjnych otoczył opieką zesłańców syberyjskich, niosąc im pociechę duchową i pomoc materialną. Zajął się także fundacją kościoła w Jarosławiu. Pamięć o "świętym biskupie polskim", który "utrwalił ducha polskiego i katolickiego w trzech pokoleniach", pozostała żywa w Rosji przez długie dziesięciolecia.

Pasterz ludu wiejskiego

W 1883 r., w wyniku porozumienia między Rządem Rosji a Stolicą Apostolską, został uwolniony z wygnania, ale do Warszawy nie mógł powrócić. Jako arcybiskup tytularny Tarsu, ostatnie lata życia poświęcił pracy duszpasterskiej, oświatowej i społecznej w Dźwiniaczce na Podolu (Ukraina).

W środowisko tej wsi wniósł ducha odrodzenia religijnego oraz zgodnego współżycia Polaków i Ukraińców. Do wszystkich kierował on ojcowskie słowa, wzywając do jedności i owocnej współ¬pracy w imię ewangelicznego braterstwa, z poszanowaniem odrębności narodowych i kulturalnych. Lud tamtejszy uważał go za kapłana "świętego", a jego pobyt w swej wsi za "błogosławieństwo Boże" i wielki "zaszczyt dla jej mieszkańców".

Pękło wielkie serce

Abp Feliński zmarł 17.09.1895 w Krakowie, w opinii świętości. Zapytany, gdzie na wypadek zgonu chciałby być pochowany, Arcybiskup odpowiedział: "Opatrzność sama wskaże, gdzie mnie macie pochować, gdzie śmierć nastąpi, tam mnie pochowajcie". Można powiedzieć, że rzeczywiście sama Opatrzność wskazała to miejsce, gdyż wyprowadziła go z wiejskiego ukrycia i zaprowadziła do królewskiego Krakowa, gdzie w pałacu biskupim, oddał swą duszę Bogu. Naród uczcił jego zgon wspaniałym pogrzebem w Krakowie, a wkrótce w Dźwiniaczce.

"Pękło wielkie serce", pisano o nim. "Naród nasz traci w Nim jednego z najszlachetniejszych i najcnotliwszych synów, Kościół katolicki kapłana świątobliwego i pełnego głębokiej nauki, nieugiętego stróża i obrońcę wiary, pasterza poświęcającego wszystko dla dobra dusz jego pieczy powierzonych"...

"Był to kapłan rozumny, dobry i szlachetny, pełen prostoty w obejściu, przy tym niezwykle skromny i unikający wszelkiego rozgłosu. Opłakiwać go będzie całe społeczeństwo, a w historii polskiego narodu i katolickiego Kościoła zajmie jedno z najzaszczytniejszych miejsc".

Pamięć o nim, cześć dla jego cnót oraz sława świętości i liczne uzdrowienia, otrzymywane za jego przyczyną, stały się bodźcem do podjęcia starań o wyniesienie go na ołtarze. Jego Sprawa beatyfikacyjna była prowadzona w Warszawie (1965-1984), a następnie w Rzymie. Sługa Boży Jan Paweł II beatyfikował go w Krakowie, 18 sierpnia 2002 r.

Długo oczekiwana chwila

11 paździenika 2009 roku przeżywaliśmy radość kanonizacji Założyciela naszego Zgromadzenia. W trakcie uroczystej Mszy Św. Papież Benedykt XVI kanonizował pięciu błogosławionych, wśród nich Abpa. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego. W trakcie homilii Ojciec Święty podkreślił jego bezgraniczne oddanie się Bożej Opatrzności oraz wielką miłość do Boga, Kościoła i Ojczyzny w tak trudnych dla Polski czasach stawiając go jako wzór pasterskiej troski i kapłańskiej posługi.

Sylwetka duchowa

Święty Zygmunt Szczęsny, to człowiek granitowej wiary i bezgranicznego zawierzenia Opatrzności. Od rodziców nauczył się miłości Boga i Kościoła, poświęcenia dla Ojczyzny, szacunku dla ludzi. Miłość bliźniego stawiał na pierwszym miejscu; wolał "usłuchać głosu miłości niż słuszności". Ten wierny syn Kościoła odznaczał się miłością,i przywiązaniem do Ojca Świętego i do Stolicy Apostolskiej. Charakterystycznym rysem jego duchowości była wielka prawość, męstwo i sprawiedliwość, a obok tego jaśniała jego pogoda ducha, ofiarność i milosierdzie, pokora i prostota oraz duch pracy i ubóstwa.

Współcześni nazywali go "chlubą Episkopatu", "męczennikiem za wiarę i Ojczyznę", "wiernym synem Kościoła". Ten "apostoł pokoju i zgody narodowej", wierny naśladowca Św. Franciszka pozostawił po sobie królewski spadek: "jedną sutannę, brewiarz i wiele miłości wśród ludzi".

Media o Założycielu

Historia Zygmunta Szczęsnego Felińskiego. •

Św. Szczęsny Feliński - mówi prof. Piotr Jaroszyński. •

Relacja z Warszawy poświęcona Św. Abp Zymuntowi Szczęsnemu Felińskiemu. •

Kanonizacja Św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego. •

Conheça um pouco sobre a vida de Sao Zygmunt Felinski. (Dowiedz się trochę o życiu św Zygmunta Felińskiego) •

Opracowania poświecone Św. Zygmuntowi Szczęsnemu Felińskiemu

Opracowania edytorskie • TEMATY I KONTEKSTY NR 2 (7) /2012 • Małgorzata Cwenk • Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II • Wybór listów Ewy Felińskiej z lat 1840–1855

S. Teresa Antonietta Frącek RM • ZESŁANIEC NAD BRZEGAMI WOŁGI. ŚWIĘTY ABP ZYGMUNT SZCZĘSNY FELIŃSKI. CZĘŚĆ I •

S. Teresa Antonietta Frącek RM • ZESŁANIEC NAD BRZEGAMI WOŁGI. ŚWIĘTY ABP ZYGMUNT SZCZĘSNY FELIŃSKI. CZĘŚĆ II •

S. Teresa Antonietta Frącek RM • ZESŁANIEC NAD BRZEGAMI WOŁGI. ŚWIĘTY ABP ZYGMUNT SZCZĘSNY FELIŃSKI. CZĘŚĆ III •

Maria Jolanta Olszewska • Uniwersytet Warszawski • Lekcja na rok wiary. O św. abp. Zygmuncie Szczęsnym Felińskim

S. dr Teresa Antonietta Frącek RM • Warszawa • SYLWETKA DUCHOWA ŚWIĘTEGO ARCYBISKUPA ZYGMUNTA SZCZĘSNEGO FELIŃSKIEGO NA TLE EPOKI

Tom I • "Pamiętniki z życia Ewy Felińskiej" • Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego 1856 •  

Tom II • "Pamiętniki z życia Ewy Felińskiej" • Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego 1856 •  

Tom III • "Pamiętniki z życia Ewy Felińskiej" • Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego 1856 •  

Tom I • "Wspomnienia z podróży do Syberji, pobytu w Berezowie i w Saratowie" • Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego 1852 •  

Tom II • "Wspomnienia z podróży do Syberji, pobytu w Berezowie i w Saratowie" • Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego 1852 •  

Tom III • "Wspomnienia z podróży do Syberji, pobytu w Berezowie i w Saratowie" • Wilno. Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego 1852 •  

Pamiętniki Zygmunta Szczęsnego Felińskiego

Pamiętniki Zygmunta Szczęsnego Felińskiego (1882-1895) ze względu na swe walory literackie, piękną polszczyznę i niebagatelną wartość historyczną należą do wyjątkowych pozycji pamiętnikarstwa XIX wieku. Autor daje w nich m.in. obraz tzw. ziem zabranych począwszy od lat trzydziestych XIX wieku, porusza sprawę spisku Konarskiego, opisuje studia w Moskwie, emigrację we Francji, przyjaźń z Juliuszem Słowackim, udział w powstaniu wielkopolskim 1848 roku, lutową i czerwcową rewolucję w Paryżu. Część druga, obejmująca lata 1851-1883, tj. studia teologiczne w Żytomierzu i Petersburgu, pierwsze lata działalności duszpasterskiej, okres władania stolicą arcybiskupią w Warszawie oraz zesłanie, stanowi niezwykle cenne źródło historyczne, bo w tym czasie autor zajmował eksponowane stanowisko kościelne i polityczne i znalazł się w samym centrum wydarzeń związanych z powstaniem styczniowym. Jako wielki patriota był jednocześnie – z motywów chrześcijańskich – przeciwnikiem powstania, co nie przysporzyło mu wówczas popularności zarówno w społeczeństwie, jak i wśród duchownych. Po represjach, jakie spadły na powstańców, opowiedział się zdecydowanie po stronie narodu i poniósł tego konsekwencje w postaci zesłania i utraty stanowiska.

Publikujemy "Pamietniki Zygmunta Szczęsnego Felińskiego" w formie audiobooka. Codziennie będziemy udostępniać 15-to minutowy fragment pamiętników w formacie .mp3.

Dzisiaj część 130 "Pamiętników":

  • "Przyjacielskie rady"
  • Odwiedź nas na:
  • Napisz do nas:

W Wieleniu nad Notecią został założony Dom Opieki dla starców pod nazwą Zakładu św. Józefa. Dom ten, prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, rozpoczął swoją działalność w 1933 roku. Od kwietnia 1933 roku siostry Rodziny Maryi rozpoczęły pracę na tym terenie.

Nasza Galeria

/ /