Choć minęło już siedem lat odkąd po raz pierwszy przekroczyłam bramę Zespołu Domów Pomocy Społecznej prowadzonego przez Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi w Wieleniu wciąż pamiętam ten dzień, jakby to było wczoraj. Mając szesnaście lat nie przypuszczałam, że będę tak mocno związana z tym miejscem ...
Wszystko zaczęło się w pierwszej klasie liceum. Postanowiłam wtedy zrobić coś pożytecznego w swoim życiu i wzięłam udział w wolontariacie na terenie ZDPS, zorganizowanym przez moją nauczycielkę S. Aleksandrę. Zostałam więc - mimo obaw, jakie nurtują pewnie większość nastolatków - wolontariuszką. Szybko okazało się, że są one bezpodstawne. Lęk przed osobami niepełnosprawnymi fizycznie i psychicznie wynikał chyba z pewnej nieśmiałości, niedojrzałości może, lub zwyczajnie - z niewiedzy wynikającej z braku kontaktów z nimi. Pierwszy jednak dzień, w którym poznałam bliżej Mieszkańców Domu i opiekujące się nimi Siostry, ich podejście do podopiecznych, empatię, dobroć i bezinteresowność, rozwiał wszystkie wątpliwości. Kilka miesięcy wolontariatu spędzonych między innymi na długich rozmowach i pomocy Mieszkańcom w codziennych czynnościach sprawiło, że nauczyłam się przede wszystkim empatii. Empatii, której tak bardzo brakuje większości młodych ludzi. Spostrzegłam wartości drzemiące w drugim człowieku i dzięki Siostrom poznałam radość, jaką można czerpać z bezinteresownej pomocy.
Dziś jestem znacznie dojrzalsza i bogatsza w doświadczenie w obcowaniu z człowiekiem chorym. Wraz z Siostrami mam przyjemność pomagania Mieszkańcom ZDPS, już nie jako wolontariuszka, ale jako pielęgniarka. Jestem przekonana, iż to doświadczenie z wolontariatem sprawiło, że w tej chwili czuję się swobodnie wśród swoich podopiecznych, a moja praca przynosi mi wiele radości i dumy.

  Rodzina Franciszkańska - zgodnie z wielowiekową tradycją - zbiera się w wigilię uroczystości św. Franciszka na nabożeństwie nazywanym „Transitus”. Nabożeństwo to upamiętnia śmierć św. Franciszka, który zmarł w nocy 3 października 1226 r. w kapliczce Porcjunkuli.

W trakcie „Transitusu” wszyscy trzymają w dłoniach zapalone świece wspominając ostatnie chwile z życia „Biedaczyny z Asyżu”. Nabożeństwo kończy się ucałowaniem relikwii św. Franciszka.

W tym roku nasze Siostry z Siostrą Dyrektor na czele, pojechały do klasztoru Zakonu Braci Mniejszych we Wronkach, aby uczestniczyć w nabożeństwie „Transitus”. W drodze powrotnej Siostry rozmawiały o śmierci św. Franciszka, która rzuca światło na sens życia i śmierci każdej ludzkiej istoty. Utwierdza nas w wierze, że życie osiąga swój szczyt, swoją pełnię wtedy, kiedy zostaje złożone w darze Miłosiernemu Bogu.

Zobacz galerię fotografii

  Od 27 – 29 września Siostry z naszego Domu Zakonnego w ramach doskonalenia i podnoszenia kwalifikacji, uczestniczyły w XIX edycji Konferencji, której temat przewodni brzmiał: „Rodzina, środowisko i instytucja w opiece długoterminowej”.
Międzynarodowa Konferencja Opieki Długoterminowej, której tradycja sięga 1998 roku, to coroczne, prestiżowe spotkania w gronie profesjonalistów działających na rzecz przewlekle chorych, niepełnosprawnych i starszych. To międzynarodowe wydarzenie skupiające pielęgniarki, rehabilitantów, pracowników socjalnych, pracowników terapeutycznych oraz osoby zarządzające instytucjami opieki długoterminowej i pomocy społecznej organizowane jest zawsze we wrześniu.
Komitetowi Naukowemu Konferencji przewodniczył prof. Piotr Błędowski, a patronat merytoryczny objęło Polskie Towarzystwo Gerontologiczne oraz European Association for Directors and Providers of Long-Term Care Services for the Elderly E.D.E. W Konferencji, uczestniczyło blisko 1000 przedstawicieli zakładów opieki długoterminowej i domów pomocy społecznej – kadry menedżerskiej i personelu medycznego z 21 krajów.
W tym roku dużo uwagi poświęcono współpracy z rodziną w opiece długoterminowej, koordynacji opieki nad osobami starszymi i przewlekle chorymi z perspektywy lokalnej w różnych krajach Europy. Ciekawym wprowadzeniem w tę tematykę był wykład inauguracyjny wygłoszony przez Pana prof. Wojciecha Maksymowicza. Następnie głos zabrała Pani Ewa Błaszczyk prezes Fundacji „Akogo?” mówiąc o swoich doświadczeniach. Ambasador Indii w Polsce Chandra Bandari wygłosił wykład na temat opieki długoterminowej nad osobami starszymi w Indiach.
Od 28 do 29 września trwały sesje naukowe.
I sesja poświęcona współpracy z rodziną w opiece długoterminowej przewodniczył Pan prof. Jan Tylka, który wygłosił też pierwszy wykład. Ciekawy wykład zatytułowany "Ocena bólu oraz radzenie sobie z nim u osób starszych” wygłosiła prof Patricia Schofield. I sesję zakończył ks. dr Piotr Krakowiak, który mówił o "Bólu duchowym jako istotnym elemencie cierpienia totalnego".
Dyskusja toczyła się wokół rodzących wiele pytań o losy tej formy pomocy zmian - tak w otoczeniu domów pomocy społecznej, jak i w samych domach. Czy wypracowane i wdrożone standardy świadczonych usług okażą się wystarczające do zachowania ich obecnej struktury, sposobu i zakresu funkcjonowania? Czy to dopiero początek przemian? Obserwując trendy zmian systemów opieki nad osobami niesamodzielnymi w innych państwach europejskich, pojawiają się wątpliwości, czy wdrożone do tej pory zmiany są wystarczające, aby domy mogły funkcjonować w obecnej postaci i sprostać współczesnym wymaganiom. Kolejna wątpliwość związana jest z ewentualnym, dalszym standaryzowaniem usług i rozwijaniem sieci usług całodobowych przez osoby fizyczne, w ramach działalności gospodarczej.
Tytuł II sesji to: "Nowoczesne metody diagnozowania, leczenia i postępowania terapeutycznego u pacjentów z uszkodzeniami mózgu". Przewodniczyła jej dr Małgorzata Świerkocka, która jako pierwsza wygłosiła prelekcję pt ."Zaburzenia przytomności - rodzaje i przyczyny". Na temat klinicznych i paraklinicznych sposobów diagnostyki pacjentów, z którymi nie można nawiązać kontaktu opowiadała dr Atena Demertzi z Belgii. Także z Belgii pochodziła ostatnia prelegentka tej sesji – Aurore Thibault, mówiąca o leczeniu pacjentów z zaburzeniami świadomości.
Sesji III - poświęconej wyzwaniom i rozwiązaniom w zarządzaniu placówkami opieki długoterminowej przewodniczył prof. Piotr Błędowski. Rozpoczęła ją Pani Ann Catrin Ronnqvist ze Szwecji wykładem na temat nowych pokoleń przebywających w domach pomocy społecznej, a co za tym idzie nowych wyzwań, z którymi konfrontują się pracownicy różnych instytucji opieki długoterminowej. Następnie przedstawiono problemy zarządzania opieką długoterminową z perspektywy: zakładu opiekuńczo-leczniczego - prelegentem była Pani Barbara Kaczmarska, pomocy środowiskowej - głos zabrała Pani dr Ewa Flaszyńska oraz domu pomocy społecznej - referował Pan Marian Martenka.
Sesja IV polegająca na przedstawieniu dobrych praktyk stosowanych w opiece nad pacjentami z chorobami otępiennymi kończyła zaplanowane na ten dzień spotkanie. Przewodniczącym jej był prof. Tadeusz Parnowski. O nieznanej jeszcze w Polsce formie pomocy i opieki nad osobami z demencją, w lokalnych wspólnotach mieszkaniowych, mówiła pochodząca z Francji, a na stałe mieszkająca w Niemczech - Pani Claire Dèsenfant.
V sesja Międzynarodowej Konferencji Opieki Długoterminowej pt. "Unijna perspektywa w polskiej opiece długoterminowej", przybliżyła uczestnikom kwestie dotacji i specjalnych mechanizmów finansowych.
Założenia kierunków wsparcia sektora ochrony zdrowia w przyszłej perspektywie finansowej. Zgodnie z tym projektem, sektor ochrony zdrowia będzie wspierany zarówno ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, jak i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Istotny jest również fakt, iż zgodnie z projektem Umowy Partnerstwa, przedsięwzięcia dedykowane dla sektora ochrony zdrowia będą finansowane tak z programów centralnych, jak i regionalnych. W myśl projektów dokumentów programowych, opieka długoterminowa i opieka nad osobami starszymi będą wspierane w sposób bezpośredni lub pośredni poprzez realizację:
- wsparcia projektów infrastrukturalnych,
- wdrożenia rozwiązań skierowanych na potrzeby osób starszych,
- działań projakościowych dedykowanych podmiotom wykonującym działalność leczniczą, w szczególności w celu dostosowania podmiotów leczniczych do zmieniających się warunków epidemiologiczno-demograficznych;
- poprawy systemu monitorowania potrzeb zdrowotnych (jakości danych oraz stworzenie narzędzi analitycznych do prognozowania chorobowości, zapotrzebowania na kadry medyczne, infrastrukturę oraz identyfikację „białych plam” w opiece zdrowotnej);
- wsparcia systemu kształcenia przed i podyplomowego lekarzy poprzez umożliwienie realizacji programów rozwojowych dla uczelni medycznych;
- wsparcia kształcenia przed i podyplomowego pielęgniarek poprzez m.in. poprawę praktycznego kształcenia w zawodzie, dofinansowanie specjalizacji, kursów specjalistycznych oraz kwalifikacyjnych, w szczególności związanych z problematyką starzejącego się społeczeństwa oraz schorzeniami będącymi głównymi przyczynami dezaktywizacji zawodowej;
- doskonaleń zawodowych pracowników innych zawodów medycznych, w tym min fizjoterapeutów, opiekunów medycznych, diagnostów laboratoryjnych etc. Ostateczna lista typów projektów, które będą mogły uzyskać wsparcie, jak również skala środków dedykowanych dla ochrony zdrowia w latach 2014-2020 z funduszy strukturalnych, będą zależały od wyników negocjacji z Komisją Europejską.
Wydarzenia towarzyszące Konferencji
W trakcie Konferencji menedżerowie instytucji opieki długoterminowej mogli wziąć udział w specjalnie dla nich zorganizowanych 2 - godzinnych warsztatach pt. „Anatomia konfliktu – w poszukiwaniu porozumienia.” Były to bardzo ciekawe zajęcia, wymagające dużego zaangażowania ze strony uczestników warsztatów.