Sobota 17 października 2015 roku na długo zapadnie w pamięci tych, którzy przybyli do nadnoteckiego Wielenia.
W samym sercu Puszczy Noteckiej, w Zespole Domów Pomocy Społecznej prowadzonym przez Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, w miejscu, gdzie cierpienie kojone jest miłością bliźniego, gdzie śmierć przechadza się zadbanymi alejkami pięknego parku tętni życie.
Na zaproszenie Księdza Kapelana Andrzeja Wojciechowskiego zjechały się tu małżeństwa przez Niego pobłogosławione lub zaprzyjaźnione z Nim na przestrzeni Jego ponad czterdziestoletniej posługi kapłańskiej.
Sam inicjator podczas homilii nazwał to spotkanie „Małym Rodzinnym Synodem Wieleńskim” Spotkanie obfitujące w miłe wspomnienia odbywało się w niezwykłej, odczuwalnej na każdym kroku atmosferze szacunku, przyjaźni i miłości względem bliźniego.
Tak fantastyczne uczucia były zasługą wielu osób, z Siostrą Dyrektor Ewą Pollus i Siostrą Przełożoną Barbarą Borowiak na czele, na których ręce podczas popołudniowego spotkania przy kawie spłynęło wiele podziękowań od nas wszystkich.
Warto w tym miejscu zatrzymać się na chwilę i dostrzec ogrom pracy, jaką wykonać musieli Ci, bez których „Mały Rodzinny Synod Wieleński” nie byłby tak uroczysty. To właśnie Oni, których ręce zadbały o to, by panował ład i porządek, by podniebienia gości były poddawane smakowym rozkoszom, a każdy zaproszony czuł się jak w domu wiedzą, ile pracy musieli włożyć w to, by pokazać czym jest bycie prawdziwym świadkiem Chrystusa.
Trudno w jakichkolwiek słowach wyrazić wdzięczność i podziw za to, że w tej niewielkiej nadnoteckiej miejscowości człowiek mógł się czuć jak w niebiańskiej krainie, gdzie Łaska Boża, niczym pobliska Noteć płynęła szerokim strumieniem.
Zatem Drogie, Kochane Siostry jeszcze tak na gorąco, póki emocje wciąż sięgają zenitu, pragniemy podziękować za Waszą gościnność i wprost perfekcyjne przygotowanie się na przybycie tak wielu gości.
Wiedząc, jak ciężka jest Wasza codzienna praca i posługa tym, którzy bez Was skazani byliby na życie w otchłani samotności, tym bardziej podziwiamy i szanujemy Waszą otwartość na inicjatywę Księdza Kapelana.
W sierpniu byliśmy świadkami rozmowy Księdza Andrzeja z Siostrą Dyrektor na temat ewentualnego zjazdu małżeństw i wciąż pamiętamy, że zgoda na to była wydana bez najmniejszego zawahania. Zdajemy sobie oczywiście sprawę z tego, że taka decyzja wymagała odpowiedniego przemyślenia i przemodlenia, ale nam właśnie tamta rozmowa i ta niezwykła otwartość Sióstr głęboko zapadła w pamięć.
Przechodząc do sedna pragniemy z całego serca podziękować wszystkim za nieoceniony wkład w organizację sobotniego spotkania. Trudno wymienić wszystkich z nazwiska. Raz jeszcze szczególnie dziękujemy Siostrze Dyrektor i Siostrze Przełożonej. Na myśl przychodzi też Siostra Renata wraz z Paniami z kuchni i wszystkimi Siostrami posługującymi podczas posiłków, Pan Leszek i Panie ze świetlicy, Panowie z portierni i wszystkie Panie, które zajęły się przybyłymi gośćmi. Nie można pominąć tych Sióstr, które wspierały nas modlitwą. Siostrze Przełożonej serdecznie dziękujemy za to, że bez wahania podjęła posługę śpiewu podczas Eucharystii, Siostrze Zakrystiance za przygotowanie kaplicy, Siostrze Dyrektor i Siostrze Aleksandrze za piękną prezentację Domu. Dziękujemy każdej z Sióstr z osobna za to, że jesteście.
Dziękujemy , że kolejny raz Wasz Dom był naszym domem. Dziękujemy za możliwość przenocowania i spędzenia czasu wśród Waszej Wspólnoty. Wdzięczni jesteśmy Bogu, że postawił Wasze Zgromadzenie na naszej drodze. Każdego dnia pamiętamy o Was w modlitwie.
Bogu niech będą dzięki za ludzi, którzy swoim życiem, poświęceniem i oddaniem wlewają w serca bliźnich wiarę w to, że świat jest dobry, nadzieję na to, że może być jeszcze lepszy i miłość, która mówi: być dobrym dla innych, to być dobrym dla Boga.
I jest to z pewnością głos wielu z tych, którzy mogli doświadczyć Waszej gościnności i Waszej otwartości.