miesiąc, w którym tak wiele pięknych uroczystości, wzruszających chwil i radosne oczekiwanie na ten dzień najpiękniejszy...
Czytaj dalejjednak tegoroczny listopad dostarczył nam ogromu przeżyć,
wzruszeń, pięknych, radosnych chwil.
Wolą Bożą dla tegorocznego „nowicjatu wieczystego” był wybór miejsca, w którym miało odbyć się trzymiesięczne przygotowanie przed ślubami wieczystymi...
Czytaj dalej
Czteroletni program nawiązuje do 1050-tej rocznicy Chrztu Polski, którą przeżywaliśmy w 2016 r. „Świętowanie tej rocznicy jest ważne, ale nie może być celem samym w sobie” – wyjaśnia abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Komisji Duszpasterstwa. „Chcemy, by wspomnienie historycznego wydarzenia o fundamentalnym znaczeniu dla chrześcijaństwa i państwowości na naszej ziemi, jakim było przyjęcie chrztu przez naszych pierwszych władców, stało się impulsem do odnowienia i umocnienia naszej wiary”
Przez ostatnie lata praca duszpasterska skupiała i skupia się wokół następujących haseł: Wierzę w Syna Bożego (2013/2014), Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię (2014/2015), Nowe życie w Chrystusie (2015/2016), Idźcie i głoście (2016/2017), Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym (2017/2018). Każdy kolejny rok duszpasterski nawiązuje do znaku symbolizującego liturgię chrztu: świecy, krzyża, wody i białej szaty oraz oleju.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
(Mt 1, 18-24)
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, on bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.
"Wolny w niewoli i szczęsny w nieszczęściach O, jakże szczytna Twa droga! Radosna służba ubogim braciom I wierność zamiarom Boga."
"Jezus, który przyszedł na ziemię z miłości, oddaje swe życie Ojcu za zbawienie świata. Za wzorem św. Zygmunta Szczęsnego idźmy śladami Chrystusa, z wiarą i miłością pełniąc wolę Bożą."
Laudato si', mi' Signore, per sora nostra Morte corporale, da la quale nullu homo vivente po'skappare. (św. Franciszek z Asyżu)
Najdoskonalszym wzorem świętości dla każdej Siostry jest Maryja, Pokorna Służebnica Pańska. Ojciec Założyciel skłaniał Siostry, by całym sercem i prawdziwie ukochały Najświętszą Maryję, Matkę Jezusa, pragnął, aby była Ona uważana przez nie za idealny wzór do naśladowania. Zachęcał również Siostry do wiernej praktyki cnót Świętej Rodziny, przede wszystkim pokory, prostoty, ubóstwa, pracowitości i bezgranicznego zaufania Opatrzności Bożej. Wymagał od Sióstr nie tylko gotowego i radosnego zachowania przykazań Bożych, ale również rad ewangelicznych, przeżytych jako świadectwo miłości i wierności Jezusowi Chrystusowi.
W pracy apostolskiej Zgromadzenia pierwsze miejsce zajmuje wychowywanie i nauczanie dzieci oraz młodzieży w różnego typu szkołach, przedszkolach, domach dziecka, specjalnych ośrodkach wychowawczych, świetlicach socjoterapeutycznych, warsztatach terapii zajęciowej oraz internatach. Siostry troszczą się o potrzeby materialne i duchowe swoich podopiecznych, a także o ich wychowanie religijne i przystosowanie do życia w społeczeństwie. Codzienną posługą otaczają Siostry chorych, samotnych i osoby starsze, dostrzegając w nich ciepiącego Chrystusa. Pracują w szpitalach, domach pomocy społecznej, domach dziennego pobytu i w domach prywatnych niosąc ulgę w cierpieniach fizycznych i duchowych. Zgodnie z zaleceniem swojego Założyciela zajmują się osobami najbardziej potrzebującymi.
Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek RM prowadzi swoje dzieło w ośmiu krajach.
Założyciel pragnął, aby w życiu Zgromadzenia dominował apostolat, uważając go za jeden z najważniejszych swoich celów. Siostry w środowisku gdzie praktykują i wykonują swoje prace, mają wykonywać swoje zadania apostolskie z wytrwałym zaangażowaniem i z zupełnym oddaniem się, nawet za cenę ofiary.
Zapraszamy do obejrzenia naszej galerii zdjęć.
